Met pensioen gaan op zijn 65ste, het zinde padre Karel Vandervoort niet echt, maar er zat niets anders op. ,,Ik deed mijn job graag. Uitgeblust was ik zeker nog niet en mijn werk was zinvol''.
De padre heeft zijn hart verpand aan de para's. In '72 begon hij in Flawinne, waar hij als aalmoezenier actief was, nog aan de zware opleiding. ,,Men heeft me toen niet ontzien'', verzekert hij. De padre behaalde zijn brevet en waagde zich ook aan paraspringen. ,,Tof, zo'n leven in gemeenschap, waarbij iedereen verantwoordelijk is voor iedereen en waar je kameraden voor het leven aan overhoudt'', vindt hij.
Na tien jaar stapte de aalmoezenier over naar de para's in Schaffen, omdat hij wat dichter bij huis wou zijn: de padre is afkomstig uit Tessenderlo. Hij zou er tien jaar het leven van de Diestse para's delen. ,,De sfeer was er nog toffer en gemoedelijker dan in Flawinne'', zegt hij.Tien jaar later, in '92 verliet hij de Diestse para's om zijn overstap te maken naar de 1ste Gemechaniseerde Brigade in Leopoldsburg, waar hij verantwoordelijk was voor het zielenheil van 4000 militairen. Hij kreeg meteen een opdracht van zes maanden in ex-Joegoslavië.
In totaal zou hij aan 14 buitenlandse missies deelnemen, waarvan vijf in Afrika en negen in de Balkan. ,,Ik hou van die buitenlandse opdrachten: de kazerne loopt er tenminste niet leeg om 17 uur. Je leert er samenleven: een strikte militaire orde bestaat er niet en de kolonel moet zijn familie en zijn gezin evenveel missen als de soldaat. Je bent op elkaar aangewezen en ouderen voelen zich verantwoordelijk voor de jongeren''.
Luisterend oor
De padre wou vooral een luisterend oor zijn in zijn loopbaan. Op kantoor zat hij zelden of nooit, hij was voortdurend op ronde. ,,Iedereen heeft wel eens een slecht moment en dan heb je iemand nodig tegen wie je kan zeggen: ,,Ik heb er mijn buik van vol''. Dan mag je niet altijd zeggen tegen een kolonel.''
Padre Vandervoort is overtuigd van het nut van zijn functie. ,,Je moet een neutraal aanspreekpunt hebben. Wij zijn burgers en dat legt de drempel een stuk lager. Legerpsychologen zijn prima, maar je hebt militairen die dichtklappen als ze een hogere officier zien. Als burger hebben wij het voordeel dat wij de graad aannemen van degenen met wie wij praten''.
De padre is dan ook niet opgetogen met de reorganisatieplannen, waarbij het aantal aalmoezeniers wordt teruggebracht. Het gaat om een uitdovingsbeleid, waarbij iemand die met pensioen gaat, niet wordt vervangen. ,,Vroeger had je één padre per bataljon. Nu gaan de aalmoezeniers een onmogelijk groot gebied krijgen. De minister rekent met het aantal praktiserende gelovigen, maar dat is geen maatstaf. Je hebt veel mensen die niet naar de kerk gaan en die toch volgens de christelijke waarden leven''.
Priester-depanneur
Parochiepriester worden is aan de padre niet besteed. ,,Na 35 jaar in een mannenwereld lijd ik aan beroepsmisvorming, vrees ik. Ik kan niet meer functioneren in een ander milieu dan dat met een strikte militaire rangorde en structuur. Eventueel kan het wel als losse medewerker of depanneur, zowat het systeem Rent-a-priest''.
